Infandibulum (lejek)
Infandibulum (lejek) to fałd szkliwa obwodowego, który wnika głęboko w stronę apikalną (w kierunku korzenia) zęba. Struktura ta jest w różnych proporcjach wypełniona cementem i zmineralizowanymi resztkami pokarmowymi. Siekacze mają po jednym lejku, a u górnych zębów policzkowych obserwuje się dwa takie zagłębienia. Przedtrzonowce i trzonowce żuchwy nie posiadają lejków. Infandibula siekaczy tworzą rejestry i perełki. Struktury te pojawiają się w określonych okresach życia konia, dzięki czemu pozwalają na oszacowanie wieku.
Rejestr
Rejestr – jest to część lejka siekacza wypełniona zmineralizowanymi resztkami pokarmowymi, które nadają mu ciemne zabarwienie. Rejestry często wykorzystuje się do szacowania wieku konia. Niestety, nie jest to zbyt dokładna metoda. Zwyczajowo przyjmuje się, że rejestry z cęgów zanikają w 6 roku życia, a w kolejnych latach z następnych siekaczy. W rzeczywistości jest to bardziej skomplikowane. Moment ich zaniku zależy od wielu czynników, np. zmienna osobniczo jest ilość cementu wypełniającego lejek. Natomiast szybkość ścierania zębów różni się w zależności od rasy, sposobu utrzymania i wystąpienia ewentualnych wad zgryzu.
Perełka, pierścień szkliwa, plamka szkliwa
Perełka, pierścień szkliwa, plamka szkliwa – jest to część infadibulum w siekaczach wypełniona cementem i otoczona szkliwem. Kształtem przypomina perłowy pierścień z kremowym środkiem.
Gwiazda zębowa
Gwiazda zębowa jest to dentyna wtórna powstająca w trakcie ścierania się zęba. Odpowiada za ochronę rogów miazgi zęba przed ekspozycją na środowisko zewnętrzne. Rozmieszczenie gwiazd zębowych na siekaczach pozwala orientacyjnie określić wiek koni.